Miesiąc: Styczeń 2013

24 stycznia umarła Zofia Hansen. Nie wiem co tu napisać. Strasznie chciałem, żeby przeczytała to co o niej napisałem.

Pierwsza podróż po miesiącu w jaskini. Samochodem na południe. Po drodze, w Radomiu, Skarżysku, w Kielcach i Busku kolorowe bloki. Są bezlitosne dla krajobrazu, nie ma zmiłuj. W Krynicy fioletowa knajpa pamiętająca środkowy PRL. Na froncie dumny napis „Oberża”. Z boku ktoś dostawił słomiany daszek, żeby było „po góralsku”.

W drodze powrotnej jechaliśmy przez Stróże. M. mi powiedział, że teraz Kolejarz Stróże gra w I lidze. Na mecze przyjeżdża tam Arka Gdynia i inne zespoły z dużych miast. Wyobrażam sobie jak ich kibole wysiadają z pociągu i rozglądają niepewnie po peronie. Wystarczy, że przyjedzie ich pięciu i mogą te Stróże po prostu wymazać z mapy. Ale my nie zatrzymywaliśmy się przy boisku. Po prostu przemknęliśmy obok tamtej stacji benzynowej, o której pisał wiadomo kto i pojechaliśmy dalej. Im więcej jeżdżę po Polsce tym bardziej doceniam wysokie wały i ekrany dźwiękoszczelne wzdłuż dróg. Porządkują pejzaż. Robię nudne zdjęcia szosy i patrzę przed siebie. Jestem tylko pasażerem, w miasteczkach i wsiach mogę po prostu zamykać oczy.

Instytut Reportażu zaprasza. I ja też. Więcej szczegółów TUTAJ

POLSKA SZKOŁA REPORTAŻU

Szkolenie biograficzne

15-19 maja 2013, Folwark Badowo

Grochowska, Grzebałkowska, Kuźniak, Tuszyńska, Franaszek, Jagielski, Springer, Szczygieł, Tochman

Literatura biografistyczna w ostatnich latach – i nie tylko w Polsce – przeżywa rozkwit. Wielkie opowieści o kluczowych postaciach kultury i polityki przepychają się na listach bestsellerów na równi z chwytliwymi opowieściami o celebrytach. Ale przede wszystkim prowokują głębokie debaty o naszym wczoraj i o naszym dzisiaj. A także – co świadczy o rosnącej randze biografistyki – zdobywają znaczące nagrody literackie. Dlatego to doskonały
moment, by pomyśleć o realizacji własnych planów dotyczących pisania biografii, a także zdobywania kompetencji, które są dziś bardzo poszukiwane na rynku wydawniczym.

Ale jak zabrać się za biografię?

Jak znaleźć bohatera?

Jak z nim rozmawiać?

Jak zdobywać na jego temat informacje, do których nie dotarli inni?

Jak nie zatonąć w zgromadzonym materiale?

Jak ogarnąć materiał, nadać mu atrakcyjną, oryginalną formę?

Jak szukać własnego języka mówienia o ludziach żyjących w zupełnie innych epokach i tych żyjących dzisiaj?

Czym się inspirować?

Od czasu do czasu dostaję wiadomości od czytelników „Miedzianki”, którzy dopisują do tej książki nowe detale, albo nawet całe rozdziały. Dziś dostałem to:

„Witam serdecznie. W latach sześćdziesiątych w każde wakacje jeździlem do Miedzianki na kolonie. To był uroczy zakątek. Domem kolonijnym był dawny pałac. Byłem świadkiem grania czaszką w piłkę. Zajście miało miejsce dlatego, że w odpowiedzi na pytanie czyj grób ( to była kapliczka murowana ze zdemolowaną ścianą) dzieciaki usłyszały od miejscowego , że był to niemiecki aptekarz, który otruł wielu Polaków. Stąd w ramach zemsty tak potraktowali czaszkę. Co do kryształów z żyrandola to za moich czasów walały się po podłodze a na strychu było mnóstwo niemieckich książeczek do nabożeństwa”

Wkrótce w Polityce